Nier: Automata ve Drakengard gibi ikonik başlıkların arkasındaki vizyoner Yoko Taro, ICO'nun sanatsal ifade için bir araç olarak video oyunları üzerindeki derin etkisini açıkça tartıştı. 2001 yılında PlayStation 2'de başlatılan ICO, minimalist estetiği ve sessiz hikaye anlatımı nedeniyle hızla özel bir takip kazandı.
Taro, ICO'nun çekirdek tamircisinin devrimci doğasına dikkat çekti ve oyuncular Yorda karakterini elini tutarak yönlendirdi. "ICO, bunun yerine bir kızın büyüklüğünde bir bavul taşıysaydı, inanılmaz derecede sinir bozucu bir deneyim olurdu." Bu eşsiz yaklaşım, dönemin oyun normlarına meydan okudu ve oyun dünyası aracılığıyla başka bir karaktere liderlik etmenin önemini vurguladı ve böylece etkileşimi yeniden tanımladı.
O zaman, başarılı oyun tasarımı genellikle küpler gibi temel unsurlara sıyrıldığında bile ilgi çekici kalma yeteneği ile ölçüldü. Ancak ICO, sadece mekanik yenilikten ziyade duygusal derinliğe ve tematik zenginliğe odaklanarak farklı bir yol izledi. Taro, ICO'nun sanat ve anlatının arka plan öğelerinden daha fazlası olabileceğini gösterdiğini; Oyun deneyiminin kendisinin merkezinde olabilirler.
ICO'yu "çığır açan" olarak etiketleyen Taro, oyun gelişiminin seyrini önemli ölçüde değiştirerek kredilendirdi. Video oyunlarının ince etkileşimler ve atmosferik tasarım yoluyla derin anlamlar iletebileceğini gösterdiği için oyunu övdü.
ICO'nun ötesinde Taro, diğer iki çığır açan oyunun etkisini de kabul etti: Toby Fox ve Limbo tarafından Playdead tarafından. Bu başlıkların interaktif medyanın neler başarabileceğinin ufuklarını genişlettiğine inanıyor ve video oyunlarının derin duygusal ve entelektüel deneyimler sunma potansiyeline sahip olduğunu kanıtlıyor.
Yoko Taro'nun kreasyonlarının meraklıları için, bu oyunlara olan takdir, kendi çalışmalarını körükleyen ilhamlara bir bakış sunuyor. Ayrıca, video oyunlarının dinamik ve etkileyici bir sanat formu olarak sürekli evrimini vurgular.
