ID yazılımından Gotik Prequel olan *Doom: Dark Ages *'nin uygulamalı bir demosu sırasında, kendimi beklenmedik bir şekilde *Halo 3 *hakkında anımsatan buldum. Bir cyborg ejderhasının arkasına monte edilmiş, şeytani bir savaş mavnasının kenarında bir makineli tüfek ateşi barajını serbest bıraktım. Geminin savunma kulelerini indirdikten sonra, geminin üzerine indim, alt güvertelerinden ücretlendirildim ve mürettebatı kanlı bir karmaşaya dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra gövdeden patladım, cehennem makinelerine karşı haçlı seferime devam etmek için ejderhama geri döndüm.
Bungie'nin ikonik Xbox 360 atıcısı hayranları, Usta Şef'in Sözleşme'nin Scarab tanklarına yönelik saldırısına benzerliği tanıyacaklar. Helikopter benzeri eşekarısı, holografik kanatlı bir ejderha ve gizli uçan bir tekneye sahip dev lazer ateşleme mekanizması ile değiştirildi, ancak özü kaldı: yıkıcı bir yatılı harekete geçiş yapan bir hava saldırısı. Şaşırtıcı bir şekilde, bu demoda tek *halo *benzeri an değildi. *Karanlık Çağlar *'Savaş Çekirdeği mükemmel bir şekilde *Doom *olsa da, kampanyanın tasarımı, 2000'lerin sonlarında atıcıları ayrıntılı kesim eksileri ve yeni oyun mekaniğine vurgu ile yansıtıyor.
İki buçuk saat boyunca, dört seviyede *kıyamet: Karanlık Çağ *ile oynadım. Açılış seviyesi, * Doom (2016) * * ve devam filminin sıkı tempolu, iyi tasarlanmış haritalarını yansıttı. Bununla birlikte, sonraki seviyeler beni muazzam bir mekanik pilotluk yapmak, yukarıda belirtilen ejderhayı uçurmaya ve sırlar ve güçlü minibosslarla dolu geniş açık bir savaş alanında gezinmeye tanıttı. *Doom *'dan bu ayrılma mekanik saflığa odaklanması *Halo *, *Call of Duty *ve hatta eski *James Bond *oyunları, senaryolu setleri ve çeşitli oyun mekaniği ile bilinen *gece ateşi *gibi geliyor.
Bu yöndeki değişim ilgi çekicidir, özellikle * Doom * bir zamanlar bu tür öğelerden uzaklaşır. İptal edilen * Doom 4 *, modern askeri estetiği ve sinematik hikaye anlatımı ve senaryo olaylarına vurgu ile * Call of Duty * 'a benzeyecek şekilde ayarlandı. Kimlik yazılımı sonuçta bu fikirleri daha odaklanmış *Doom (2016) *için terk etti. Yine de, 2025'te * Karanlık Çağlar * onları geri getiriyor.
Kampanyanın hızlı temposu, *Call of Duty *'in en yenilikçi dizilerini anımsatan yeni oyun fikirleri ile serpiştirildi. Demomu, Argent D'Nur, zengin Maykrs ve Doom Slayer'ın şövalyesi yoldaşları olan gece nöbetçileri alanını yeniden tanıtan uzun, ayrıntılı bir cutscene ile başladı. Slayer, korkunç bir efsane, nükleer düzeydeki bir tehdit olarak tasvir ediliyor. *Doom *meraklılarına aşina olsa da, sinematik yaklaşım yeni ve *halo *anımsatıyor. Seviyelerde, UNSC güçlerini yöneten usta şef gibi, bir ordunun parçası olma hissini artıran NPC Gecesi Sentinels'i içeriyor.
Cutscenes aracılığıyla kapsamlı karakter çalışmasının tanıtılması, * Doom * 'ın bu tür anlatı derinliğine ihtiyaç duyup duymadığına dair sorular ortaya çıkarır. Şahsen, önceki oyunların ince hikaye anlatımını takdir ediyorum, Slayer's Tale için çevre tasarımını ve kodeks girişlerini tercih ediyorum, sinema *Doom Eternal *'da görüldüğü gibi büyük açıklamalar için ayrıldı. Bununla birlikte, * Karanlık Çağ * 'deki kesim eksileri kısa ve oyunun yoğun akışını bozmadan görevler kuruyor.
Diğer kesintiler oyun vardiyaları şeklinde gelir. İlk av tüfeği katliamının ve Cehennem Şövalyelerini Slayer'ın yeni kalkanıyla parlatmanın ardından, kendimi şeytani Kaiju ile savaşmak için Pasifik Jant benzeri bir Atlan Mech'e pilotluk yaparken, daha sonra savaş mavnalarına ve silahla suçlamalara saldırmak için sibernetik ejderhaya yükseldi. Bu senaryo seviyeleri, *Modern Warfare *'deki AC-130 Gunship Mission veya *Sonsuz Savaş *' da Doçfighting gibi *Call of Duty *'in en unutulmaz dizilerini çağrıştıran önemli oyun değişiklikleri sunar. Atlan Mech yavaş ve ağır hissederken, ejderha hızlı ve çeviktir ve klasik *kıyametten *farklı bir deneyim sunar.
Birçok beğeni toplayan FPS kampanyası, * yarı ömrü 2 * ve * Titanfall 2 * standardı ve * halo * ile araç ve ayak içi dizilerin karışımından yararlanarak böyle bir çeşitlilik üzerinde gelişir. Yine de, bunun *kıyamet *uygun olup olmayacağından emin değilim. *Doom Eternal *gibi *Karanlık Çağların *çekirdek savaşı harika bir şekilde karmaşık kalır, atışları, kalkan fırlatmalarını, caddeleri ve yakın dövüş kombinasyonlarını dengelediğinizde sürekli dikkat gerektirir. Buna karşılık, mekanik ve ejderha dizileri, hızlı zaman olaylarına (qTES) benzeyen savaş etkileşimleriyle basitleştirilmiş ve neredeyse raillerde hissederler.
*Call of Duty *'de, bir tanka veya daire içine alınan bir silah gemisine geçiş, çünkü mekanik karmaşıklık ayak içi görevlerle hizalanır. Ancak, *Karanlık Çağ *'da, Eddie Van Halen ile birlikte oynayan bir ortaokul gitaristine benzeyen oyun stilleri arasında açık bir ayrım var. *Doom *'un çekirdek savaşı her zaman yıldız olmalı, roketle çalışan bir mekanik yumruk bile beni zemin ve çift namlulu bir av tüfeği için uzun sürmemelidir.
Demomun son saati * karanlık yaşları * başka bir moda kaydırdı, ID'nin olağanüstü silah oyununa odaklandı, ancak tipik olarak klostrofobik seviye tasarımını geniş bir açık savaş alanına genişletti. "Kuşatma" seviyesi, *Call of Duty *'nin çok amaçlı görevlerini anımsatan, ancak *Halo *' nın iç ve dış ortamlar arasındaki kontrastını çağrıştıran beş Gore portalını yok etmekle görevlendirdi. Geniş harita, silah aralıklarını yeniden düşünmeyi, geniş mesafeleri kapsamak için şarj saldırıları kullanmayı ve topçuların büyük boy tank toplarından saptırılması için kalkan kullanmayı gerektiriyordu.
Bu tür geniş alanların dezavantajı, odaklanmamış oyun potansiyelidir - kendimi boş yollardan geri izlerken, tempoyu bozarak buldum. Ejderhayı hızlı geçiş ve miniboss savaşlarına dalış için *halo *stil banshee olarak entegre etmek, momentumu koruyabilir ve ejderhayı deneyime daha ayrılmaz hale getirebilirdi.
Bir gizem kalan kampanyanın genel şekline rağmen, bir zamanlar seri için uygun olmadığı düşünülen fikirlerin dirilişini ve yeniden yorumlanmasını görmek büyüleyici. İptal edilen *DOOM 4 *'in senaryo parçaları ve "zorunlu araç sahnesi" yer aldığı bildirildi, şimdi *Karanlık Çağların *Atlan ve Ejderha bölümlerinde yankılandı. ID Software'den Marty Stratton, 2016 Noclip röportajında *Doom 4 *'in sinematik odağı ve daha geniş karakter varlığı ile *Call of Duty *' e daha yakın olduğunu doğruladı. Şimdi, * Karanlık Çağlar * bu unsurları yatılı aksiyon setleri, yemyeşil sinemalar, daha geniş bir karakter dökümü ve önemli irfan ortaya çıkarıyor.
Cevaplar SonuçlarıŞimdi soru, bu fikirlerin her zaman *DOOM *için kötü bir uyum olup olmadığı veya Call of Duty *'ı taklit ettiklerinde sadece uygun olup olmadıklarıdır. Bazı şüpheciliği bir zamanlar "Doom Call" dan koruyan hayranlarla paylaşırken, ID yazılımının bu yaklaşımı potansiyel olarak modern * Doom * çerçevesinde çalıştırdığını görmekten heyecan duyuyorum.
* Karanlık Çağların * kalbi, demodaki hiçbir şeyin öne sürdüğü, ana cazibe merkezinden daha az bir şey olmayacağı ayak içi, silahlı savaşı olarak kalır. Oynadığım her an, *Doom *'un çekirdeğinin başka bir fantastik yeniden icadı olduğunu doğruladı. Bu tek başına bir kampanyanın tamamını destekleyebilirken, kimlik yazılımının açıkça başka planları var. Şaşırdım ve bazı yeni fikirlerin mekanik olarak ince, potansiyel olarak daha dikkat dağıtıcı hissettiklerinden biraz endişeliyim. Yine de, hala görülecek çok daha fazla şey var ve bu demo görevlerinin daha geniş bağlama nasıl uyduğunu söyleyecek. 15 Mayıs'taki hevesle bekliyorum, sadece ID'nin eşsiz silah oyununa geri dönmek için değil, aynı zamanda * Doom: The Dark Ages *, iyi hazırlanmış 2000'lerin sonlarında FPS kampanyası mı yoksa ayrık bir kampanya mı olacağını görmek için.
